Fuska ile kirazın değişik bir hikayesi

Bu karikatürü görünce aklıma depresif astrofizik belgeselleri geldi.

Uzay'ın büyüklüğünü insanın önemsizliğinin kanıtı olarak ileri süren belgesellerden söz ediyorum.

Depresif olması varlığın ve yaşamın anlamı konusunda son derece karamsar oluşlarından kaynaklanıyor.

Şimdi çocukluğuma gidip fuska ile kiraz'ın hikayesini anlatayım size:)) 

Trabzon'un gökyüzüne yakın köyümüzde fuska/böğürtlen yemek kolaydı, her tarafta en fazla boyumuzun ikiye katlayan dikenimsi bitkiler fuskayla dolu olurdu. 

Ama bizim gözümüz kirazda idi, o da rahmetli komşu dedenin arazisindeydi, tabi bizim yaramazlıklarımızdan bizar, bu yüzden bize asabi bozuk.

Şimdi gelelim asıl konuya:

Bizim şapur şupur yediğimiz tadına doyamadığımız kirazlar "şu devasa ağaçta benim ne önemim var ki" dese ne dersiniz:))

Elimizi yüzümüzü mora boyayan fuskalar da bunu duyunca "ne güzel kiraza nisbetle vay be pek de önemliyim" dese ne dersiniz:))

Öyleyse evrenin uçsuz bucaksız olduğunu gösteren teleskop insanın önemsizliğini değil aksine ne kadar önemli olduğunu vurgulamıyor mu?

Ali Rıza Bayzan - Mistikalem.com

instagram: alirizabayzan

twitter: @arbayzan

facebook: Ali Rıza Bayzan