Görmezden gelince özgür bırakıyoruz

"Bana Karışmazsan Sana Karışmam"

Beşerler olarak hayatın kaygan zemininde bir ömür yürüyoruz ve düşmek işten değil. Hepimiz çok büyük hatalar yapabilir, kendimizi kaybedebilir, yoldan çıkabilir, kimliğimizi, ruhumuzu, kuzeyimizi kaybedebiliriz. Yaşam anbean Kader Çarkı'yla bir "şanslı" seçmekte. Seçilen çarkın bekçisi sfenkse doğru cevabı verirse kurtulmakta, cevaplayamayıp uzaklaşırsa varacağı yere yolu uzamakta çoğunlukla da yanlış cevabı verip kaderin gazabına uğramakta. 

O yüzden bir diğerini ağır yargılamak, "benim başıma gelse ben böyle yapmazdım!" diyerek kibirlenmek, merhametsizlik, birbirimiz olmanın ne demek olduğunu bu denli bilmiyorken celladı oynamak doğru değil. 

İnsan diğerine, kendisi için istediği kadar anlayış, merhamet, ikinci şans, sabır, af göstermeli. 

Ama;

Bu kucaklayıcılık meşakkatli bir iş: bunu yapabilmek için diğerine odaklanmak, onu gözlemek, anlamak, ona duygusal olarak kucaklayıcı yaklaşmak ama hatasını da alkışlamamak sonra onu doğru olana, topluma, kuzeye tekrar gelebilmesi için uyarmak, desteklemek gerekiyor. 

Kimin o kadar vakti var ve kim gerçekten kendi dışında bir şeye dönüp bakmak istiyor; artı hangi toplum, kuzey neresi? 

Hem global hem yerel anlamda kuzey kutbumuzu, yol ışığımızı ideamızı, ufkumuzu kaybettiğimiz için, en azından şimdilik bir doğru reçetemiz de yok. An itibariyle olabilecek gibi de durmuyor çünkü hemen herkes kendi canının, malının derdine düştüğü için, gündemlerle paralize edildiği için, kimsenin Oscar Wilde'ı dinleyip başını göğe, ufka çevirecek hali de yok. 

Sonuçta diğerlerini kucaklamak, anlamak ve birlikte doğru bir toplumda yaşamak rafa kalkıyor ve yerine "sen bana karışmazsan ben de sana karışmam", "sen benim günahımı görmezsen ben de seninkini görmem", "sen beni uyarmaz, sırtımı sıvazlarsan ben de seni pohpohlarım" tarzı suni, kötü taklit, işlevsiz hatta zararlı bir insancılık ortaya çıkıyor. 

Birbirimize anlayış göstermiyor, birbirimize var olma hakkı falan tanımıyoruz aslında; biz birbirimizi görmezden geliyoruz. Kötülüğe, zararlı olana, ayıp olana göz yumuyoruz kimse de bizimle uğraşmasın diye. Bu da olgunlaşamayan, derinleşemeyen, sadece enine şişen ve iflah olmaz bir insanlık yaratıyor. Aldatanlar aldatmaya, dolandırıcılar dolandırmaya, sapıklar taciz etmeye, hırsızlar çalmaya, katiller öldürmeye, ahlaksızlar huzur kaçırmaya devam ediyor çünkü kimse onlara "dur" demiyor. 

İnsanlık olarak bakınca gaddarlaşıyor, ancak görmezden gelince özgür bırakıyoruz ama ikisi de iyi bir dünya getirmiyor. 
Binlerce yıldır daha masraflı ama daha doğru olan bakma, anlama, yardım etme, toparlama olayını bir türlü öğrenemiyoruz. 

Bu gerçekten o kadar zor mu

Caput Draconis - mistikalem.com

Prof. Yaşam Koçu, NLP ve Öğrenci Koçluğu
Usui-Kundalini Reiki II
Seans/iletişim: [email protected]

www.youtube.com/user/thejenrachelblack

Porsuk Yayın Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCkhsL7gHYhEyvGWXzBnnUMg