Ödev yapma sorumluluğu konusunda kilidi açan anahtarın çocukla ebeveyn arasında kurulan ilişki köprüsü olduğunu söyleyen DoktorTakvimi.com uzmanlarından Psikolojik Danışman Sıla Salantur, "ebeveyn ile çocuk arasında bağ yoksa hiçbir disiplin yönteminin işe yaramayacağına dikkat çekerek şu açıklamalarda bulundu:
Sağlıklı bağ kurmak için nasihat, uyarı, kıyaslama, hakaret barındırmayan büyük dikkatle çocukla geçirilen anların sayısını çoğaltmak gerekir. Size en çok çocuğunuz ile yaptığınız ne kahkaha attırıyor? Oyun oynuyorsanız bu sürenin ne kadarında çocuğunuzla olan an'ın içinde kalabiliyorsunuz? Ne kadarında “Şu oyun bitse de en sevdiğim diziyi izlesem… Şu maili atayım oyun bitince… Uyusa da yarın için yemeği hazırlasam gibi cümleler ne sıklıkta geçiyor zihninizden? Cevabınız “Evet çok sık” ise o halde şüphesiz ki çocuğunuzla ödev konusunda yaşadığınız zorluğun üstesinden gelmeniz neredeyse imkânsız. Çocukların gözünde sürekli olarak yapması gerekenleri hatırlatan ve beklenileni yapmadığı durumlarda da parmak göstermek ceza veren ebeveynler olursa çocukların tek öğrendiği ebeveynleri tarafından koşullu sevildikleri olur. Bu nedenle öncelikle bu bağı kurmanız gerekir.
Disiplin de önemli
Çocuğa ödev yapma sorumluluğu kazandırmak için bağın yanı sıra disiplin de önemli. Çocuğumuzla bu konuda bir ortak karar toplantısı yapmak ve sınırların konduğu bu evrede çocuğumuzun kararlarını da göz önünde bulundurmak pozitif disiplin yöntemleri arasında yer almaktadır. “Ödevlerini bizlerin sana "Hadi!" demesine gerek kalmadan yapman için neye ihtiyacın var? Ödev öncesi bizimle ortaklaşa yapmak istediğin bir etkinlik var mı? Hangi dersin ödevinden başlamak senin içsel motivasyonunun artmasına yardım eder?” gibi sorularla soru ile ödev yapılma eylemine ilişkin somut ve uygulanabilir kararlar vermelisiniz. Ardından da “Bu karar senin için uygun mu? Değiştirmek istediğin bir kısım var mı?” diye sormak ve memnun olmadığını hissettiğimiz durumda da kararı yeniden gözden geçirmek etkili sonuçlara ulaşmanızı sağlayabilir.
Ebeveyn olmak, çocukluğumuzun devamı. Bir de çocukluğumuzda edindiğimiz inançlarımız var. Bunların bir kısmı olumluyken bir kısmı da olumsuz olabiliyor. “Ben değersizim, yetersizim” gibi… Peki, çocuğumuzun ödev yapmaması benim kendimle ilgili hangi inancımı besliyor ve bundan dolayı büyük bir rahatsızlık duyuyor olabilirim? Bana benim yetersiz olduğumu söylüyor olabilir mi? Çocuğumun ödevinden duyduğum rahatsızlık acaba benim kendi geçmişimle ilgili olabilir mi? Ebeveyn olmak, kendimizle olan temasımızı arttırmak adına pek çok perde aralıyor esasında. Bize düşense perdenin ardında olup biteni fark etmek ve dönüştürmek.
Yorumlar